Zijn we al klaar?

De keten zijn weg, er staan haast geen busjes meer voor de deur overdag en ook op de blog is het vrij stil. Her en der loopt nog wel eens een verdwaalde bouwvakker met een kitspuit of een kwast rond, maar dat komt nog maar zelden voor. Betekent dit nu dat we klaar zijn? Nee, nog lang niet.

Er zijn restpunten. Er zijn behoorlijk wat restpunten, zoveel zelfs dat het nodig is om de restpuntenlijst op A3 uit te printen zodat het minder lijkt. Dit zijn voornamelijk kleine dingetjes zoals beschadigingen, de lichtsterkte van de verlichting, bobbels in de vloer in de hal, ontbrekende stopcontacten en meer van dat soort dingen. Gelukkig wordt alles uiteindelijk toch nog vakkundig opgelost en verholpen.

Iets anders is Fase 2 van de verbouwing. Als we ‘de verbouwing’ waar we telkens over spreken afronden, hebben we in principe een leeg gebouw. Fase 2 gaat over de inrichting daarvan. Dus ook de bar, maar ook een klok in de hal, banken in de kleedkamers en toestellen voor de trainingsruimte. Hoe dat financieel allemaal zit staat natuurlijk in de stukken en de notulen van de afgelopen ledenvergadering. Op praktisch vlak zit er schot in de zaak.

Er is een aantal maanden geleden, in de oude soos, een interieurontwerp gepresenteerd. Op basis daarvan is een detailontwerp voor de nieuwe bar gemaakt. Hier zijn door vele betrokkenen opmerkingen op gemaakt, waarna het ontwerp door het bestuur is goedgekeurd. Vervolgens zijn er op basis van dat ontwerp offertes aangevraagd, waaruit een selectie is gemaakt. Dick (architect) en ik (barcommissaris) zijn om tafel gegaan met één van deze meubelbouwers, om het meubel tot in detail door te spreken. Dit ging natuurlijk over de technische dingen als afmetingen van te plaatsen apparatuur, aansluitingen, verlichting, maar ook over materialen die gebruikt zullen worden, over de duurzaamheid maar natuurlijk ook de uitstraling hiervan. We willen geen bedrijfskantine of ziekenhuis, maar een sociëteit, die past bij RIC. Hier hebben we zelf een goed beeld over, en denken dit beeld ook aardig overgedragen te hebben aan de meubelbouwer. Die meubelbouwer is op dit moment werktekeningen aan het maken en heeft al laten vallen dat hij in week 17 en 18 tijd heeft om te bouwen. Dat houdt in dat we ergens rond half mei gewoon de nieuwe, definitieve bar hebben. En dat is toch wel wat, na maanden kamperen.

Want kamperen hebben we gedaan… We hebben met z’n allen bijna een half jaar (!) in de voormalige werkplaats gezeten, op een steenkoude vloer, met lekkende tuinslangen aan tiewraps en ducttape, muizen, een levensgevaarlijke skipiste en te korte gordijnen. Aan de andere kant was het er wel gezellig. Het deed niet onder voor een gemiddelde kroeg en alles, van vaatwasser tot ijsblokjesmachine, werkte gewoon.

Inmiddels zitten we weer in de echte soos, op een warme houten vloer, met ons bekende uitzicht, op de blauwe bank. Maar nog met een tijdelijke bar (ja, hij is echt tijdelijk), en het is weer een soort kamperen geworden. De koffiemachine staat op kratjes en er liggen weer tuinslangen. Daar waren we aan gewend, dus dat moeten we niet te snel veranderen. Al komt die nieuwe bar best snel als het allemaal meezit, en daarmee hopen we vaarwel te zeggen tegen alle tijdelijke narigheid. Voordeel is wel dat we nu expert zijn in tijdelijke barren.

Met de komst van de nieuwe bar, nemen we afscheid van de kast achter de bar. Het arme ding heeft wel een hoop meegemaakt. Eerst van WG naar AMC, toen naar RIC waar met veel liefde en een sloopzaag de bar op maat gemaakt werd. Vervolgens ging de bovenkant naar de voormalige werkplaats, de onderkant ging weer retour naar het AMC (weliswaar naar een compleet ander gebouw). Gelukkig kwam die weer terug, en nu staat hij weer in vol ornaat achter de bar. Een kast met karakter kunnen we het nu zeker noemen. Het is dan ook niet heel vreemd dat er veel interesse is in het gevaarte, zelfs van buiten te vereniging. Dat (of iemand) bracht me op het idee om hem (op een nader te bepalen moment) te veilen. Hij moet veel opbrengen, we hebben namelijk nog wel wat omzet goed te maken van de weekenden dat we dicht waren.

Er zijn gelukkig nog genoeg momenten om rijkelijk te consumeren op RIC zonder meteen met een kast thuis te komen. Kom bijvoorbeeld eens genieten van een diner op vrijdagavond, met altijd goede chefs in de keuken en gastvrije barmedewerkers die je van je natje en je droogje voorzien.

Eigenlijk is er nog veel meer gebeurd, maar daarover later meer.